Blog #hartjeleraar

“Ja, korte pauzes, he?” Directeur Rachel van basisschool de Caleidoscoop ziet aan mijn blik dat ik nog graag wat langer met de leraren koffiepauze had gevierd en gepraat over het vak. “Straks om 12.00 hebben ze een half uurtje pauze, hoor. Tenzij ze buitendienst hebben op het schoolplein. Of er een kind naar binnenkomt dat gevallen is. Het kan ook zijn dat er een ouder belt met een vraag.” Het duizelt me. Een andere leerkracht vertelt dat hij deze week iedere tot 17.00 oudergesprekken heeft. “Wel pittig deze week, hoor. Ik vervang ook twee zieke leraren, dus ik sta deze week bijna voor élke klas. Vliegende keep 2.0!”

Samen met Anneke breng ik vandaag taarten langs bij Brunssumse basisscholen, om hen een hart onder de riem te steken. Staken doe je niet voor je lol, maar wel als er nood aan de man is. In het half uur dat we aan de lerarentafel zitten, vliegen er leerkrachten in en uit. Allemaal komen ze even vlug een handje geven om ons te bedanken voor de taart, drinken een kopje koffie en gaan dan gauw weer naar hun klas. Directeur Rachel zit bij ons, maar staat af en toe op om een vraag te beantwoorden of om iets te regelen. “Sorry, Merle, één momentje.” Tot slot lopen we samen naar buiten, want Rachel gaat met twee leerlingen een verloren muts buiten het schoolplein halen. Gelukkig heeft deze drukke directeur daar ook nog tijd voor.

In de grote pauze lopen we het drukke schoolplein van de Brede School Centrum op. Juffrouw Margot komt langs lopen met haar klas, want ze gaan deze middag naar het theater in Heerlen. Ik bedenk me dat deze lieve juf mij nog lezen en schrijven heeft geleerd in groep drie op De Trampoline (en dat is al zo’n 22 jaar geleden). Om haar heen dartelen de leerlingen van groep drie van nu. Een meisje geeft haar zomaar ineens een dikke knuffel: “Lieve juuuhuuuf!”. Margot lacht en telt en regelt en roept en houdt de groep bij elkaar. Wat een kanjer, dit.

In de lerarenkamer drinken we een kop koffie en eten we een stukje vlaai mee. En daar komt ook juffrouw Ariane binnen. Ariane was mijn juf van groep acht en nog steeds staat ze voor diezelfde klas. Als ze me ziet, herkent ze me direct. We halen herinneringen op aan onder andere de afscheidsmusical en over hoe fan ik was van de TV-serie Baantjer. “En Victor Reinier vind ik nog steeds knap,” zeg ik lachend.

Ik gun ieder kind in Brunssum (en Nederland) een juf als juffrouw Ariane. Een juf die je steunt, die je motiveert om beter te worden en je een figuurlijke schop onder je kont geeft als je dat nodig hebt. Als ik zelfs na 16 jaar een gevoel heb van thuiskomen als ik haar zie, dan is dat volgens mij het grootste compliment dat je een leerkracht kan geven. Deze mensen verdienen zoveel meer waardering dan dat ze krijgen. Meester of juf is een roeping, maar van een roeping alleen komt er geen brood op de plank. Dus, bij deze: #hartjeleraar #hartjejuffrouwariane #enalhaarfantastischecollegae

https://www.facebook.com/PartijvandeArbeid/videos/2485574468377368/