Het is niet te doen…

Zo. Ik begin maar meteen met de conclusie van de week. En gelukkig ook maar, dat ik kan zeggen dat het niet te doen is om van 90 euro per week met je gezin te leven. Over mijn ervaringen deze week zou ik een boek kunnen schrijven. Maar daar heb jij, als lezer, nu op je drukke maandagochtend geen tijd voor om te lezen. Daarom de zes belangrijkste inzichten voor mij en mijn gezin. 

7 dingen die ik geleerd heb tijdens Week van de Armoede:

1. Gezonde levensstijl is duur.
   Dit vind ik wel de grootste eyeopener (voor mij persoonlijk). ‘Iedereen weet toch hoe je gezond moet leven?’  Ja, dat klopt. Maar de uitvoering is verdomd lastig zonder geld. Als ik moet kiezen tussen 12 hamburgers uit de diepvries voor €1,99 of vier peren voor €1,94… Die 12 hamburgers vullen toch wat meer als avondmaaltijd dan een peer als tussendoortje. 
2. Sociaal leven kost geld.
   Ik heb ongeveer acht verschillende verzoeken van mijn sociale kring (‘Ga je nog even mee een drankje doen?’ tot ‘Ik heb zo’n zin in sushi – zullen we zaterdag gaan?’) gehad, waarop ik nee heb moeten zeggen. Op woensdagavond reed mijn man even naar de verjaardag van een vriend – waar je uiteraard niet met lege handen aan kunt komen waaien. Een sociaal leven kost heel veel geld, zonder dat je daar echt bij stil staat. Het is veel te gemakkelijk te zeggen dat een vriendschap geen geld kost. De kern van vriendschap moet inderdaad niet gebaseerd zijn op het wel/niet hebben van geld, maar het maakt het verdomde lastig als je de enige bent zonder die euro’s op je bankrekening. Je staat heel gauw langs de kant!
3. Armoede = stressvol.
   Ik was zoveel tijd kwijt aan denken over geld. Niet alleen met het uitzoeken wat we gingen eten, maar ook met het regelen van alternatieven voor mijn vervoer. En ondanks dat ik me heel consequent aan de planning hield, ging halverwege de week ineens mijn dweil kapot. En geloof me, met een zes maanden oude baby die net leert eten, is een dweil geen overbodige luxe. Wat nou als je wasmachine kapot gaat? Je deodorant op? Hoe zorg je dan dat je er nog fatsoenlijk bij loopt? Wat als je werkgever dan begint te klagen? Of als je naar werk zoekt – hoe kom je dan over bij een sollicitatie als je deo of shampoo op is? Denken, denken, piekeren, piekeren…
4.  … maar maakt je wel creatief.
   Geef me wat spekjes, een prei en wat pasta en ik maak je lekker hapje. Of de tip om een hoop goedkope seizoensgroenten met wat olijfolie, peper en zout in de oven te grillen – heerlijk! Al vind ik het ook een heerlijk vooruitzicht dat ik volgende week niet meer creatief hoef te zijn. En gewoon even kan uitrusten. 
5. Zonder hulp red je het niet.
   Ik heb groente gekregen uit moestuintjes van een collega en een vriendin. Ik kon de auto van mijn vader lenen. Mijn zus bood haar elektrische fiets aan. Een vriendin wilde me wel trakteren op dat ene wijntje. ‘Wil je meerijden?’ Hulp die ontzettend welkom was en het een stuk makkelijker maakte. 
6. … maar hulp maakt je afhankelijk en beperkt je vrijheid.
   Het maakt dat je echt je trots even aan de kant moesten schuiven. Vond ik lastig! Als de armoede maar een weekje duurt, neem je hulp gemakkelijker aan. ‘Ik stuur je volgende week wel een Tikkie!’ zei een vriendin lachend. Daarnaast beperkt het je in je vrijheid. Ik wil zélf kunnen bepalen wanneer ik wát wil weten – niet omdat jij toevallig groente over hebt. Boh. Da’s luxe hoor, die vrijheid.
7. Het besef hoe goed ik heb en dat ik ruimte heb om te geven.
   Want ik heb echt niets te klagen, besef ik me nu des te meer. Ik heb veel ruimte om te geven. En niet alleen in decembermaand, als geven ‘hip’ is. Dat klinkt wellicht wat brutaal, maar ik behoorde wel tot deze groep. In december wordt behoorlijk op je gemoed en schuldgevoel in gepraat. Ik heb geleerd dat ik veel minder geld hoef uit te geven dan ik denk. Of ik nu twee of drie pakken rijst koop in de supermarkt – ik voel het niet in mijn beurs. Dus waarom zou ik het niet doen? En geef ik dat extra pak rijst aan iemand die er een stukje rust en gezondheid voor terug krijgt. Echt een gevalletje ‘kleine moeite, groot plezier.’ Of, zoals ze bij de Voedselbank zeiden: ‘Koop je dat schuldgevoel dan wel af met houdbare spullen? Dan hebben we er in april ook nog iets aan.’ ☺

‘Ik ben zo blij dat ik me nooit écht druk heb hoeven maken om geld,’ zei vriendin S. tegen me afgelopen week. We staan er bijna niet bij stil, hoe je geld uitgeeft. En dat is rijkdom. Rijkdom is niet die hele dure schoenen kunnen kopen of jaarlijks op drie vakanties gaan. Rijkdom is het ‘gewoon’ goed hebben. Tijd voor leuke dingen. Gezond eten. Ontspannen na het werken. Zeker zijn van de basisbehoeften in je leven. 

Deze week maakt dat ik me nog meer wil inzetten voor die mensen waarbij het leven niet gevuld is met die rijkdom. Voor die mensen waarbij door stomme pech of samenloop van omstandigheden het leven even niet zo goed meewerkt. Voor die mensen die niet mee kunnen komen in de maatschappij en langs de kant staan. Want dat die hulp nodig is, dat heeft deze week mij zeker geleerd.

X Merle