Persoonlijke boodschap van Merle

Mag ik een paar minuten van je tijd vragen?

Ik wil het graag met je hebben over het bestuur van ons land. Het is een persoonlijk verhaal en ik hoop dat je de tijd hebt om het te lezen.

Waar mijn wieg stond

Bijna 30 jaar geleden werd ik geboren in Brunssum als dochter van een buschauffeur en een verpleegkundige. Mijn ouders komen allebei uit groteBrunssumse gezinnen.

Mijn moeder was een nakomertje en kon de verpleegstersopleiding doen in het oude Gregoriusziekenhuis. Op haar 20ste werd zij verpleegkundige en dat is ze nog steeds. Mijn vader is een slimme man. Maar hij had net iets minder geluk. Als achtste kind in een gezin kon hij niet gaan studeren. Daar was geen geld voor.

Mijn ouders hebben er alles aan gedaan om te zorgen dat mijn zus en ik konden studeren,als we daar gelukkig van zouden worden. Daar ben ik ze enorm dankbaar voor.

Nu ik zelf moeder van Fien (2) en stiefmoeder van Jop (16) en Daan (12) ben, besef ik pas écht hoe belangrijk het is dat ieder kind alle kansen krijgt om zich te ontwikkelen. Door mijn ouders kan ik Jop, Daan en Fien nú een goed leven geven. Maar hebben ze ook een goede toekomst?

Daan wordt iedere dag opgehaald om naar school te gaan in Valkenburg. Jop krijgt goede hulp op het MBO. En Fien speelt met haar vriendjes op de kinderopvang. Ze krijgen kansen. Ze krijgen goede hulp.

Maar door de crisis staan deze belangrijke zaken onder druk. De belangrijkste mensen op wie ons land kan bouwen in moeilijke tijd, hebben het zwaar. Leraren, verpleegkundigen, politieagenten en maatschappelijk werkers. Dat moeten we oplossen. Want ik vind dat er geen ongelijkheid mag zijn in Nederland.

Wie betaalt deze rekening?

De coronacrisis laat de grote ongelijkheid in Nederland zien. Ongelijkheid tussen de grote bedrijven die voordeel hebben van de crisis en de kroegbazen en winkeliers, die het moeilijk hebben.

Ongelijkheid tussen de mensen met een vast contract en de flexwerkers, die nauwelijks kunnen rondkomen van het salaris dat ze verdienen.

En ongelijkheid tussen kinderen van rijke ouders, die betere kansen op school krijgen, dan kinderen uit gezinnen die het moeilijk hebben.

Steeds meer besef ik dat onze kinderen en kleinkinderen de rekening van deze groeiende ongelijkheid gaan betalen, als wij daar niet op tijd iets aan doen. Vooral in Parkstad. Wij moeten dezelfde kansen en dezelfde aandacht krijgen als de Randstad.

Ik heb geluk gehad in mijn leven, dat besef ik heel goed. Maar heel veel mensen hebben pech, ook in Brunssum. Misschien heb jij ook wel pech. En juist dan doet het ertoe wie het land bestuurt.

Kun je rekenen op een goed, sociaal vangnet? Is er een fijne juf of meester, die je kinderen en kleinkinderen een kans geeft op een betere toekomst? Is er een zorgzame verpleegkundige, die je helpt als het niet goed met je gaat? Is er een wijkagent, die zorgt voor een fijne en veilige buurt? Is er een samenleving, die je niet laat vallen als het tegenzit, maar die je vasthoudt tot het beter gaat?

Iedereen verdient een stevige basis en gelijke kansen op een eerlijke toekomst. En daar hoort extra hulp bij, als het even niet goed gaat.

Welke toekomst kies jij?

Deze week zijn de verkiezingen voor de Tweede Kamer. Jij bepaalt de toekomst van ons land. Blijft het zoals het is? Of zetten we samen een andere, eerlijkere koers voor Nederland uit?

Als je het mij vraagt, dan heeft de PvdA de beste plannen voor een eerlijker Nederland én het beste plan voor een eerlijker Parkstad.

Ik wil je vragen om alsjeblieft te gaan stemmen deze week. Dat is het allerbelangrijkste.

En mocht je een stemadvies nodig hebben, stem dan op mij.

Nummer 48 op de lijst van de Partij van de Arbeid.

Hartelijke groet,

Merle van Leusden-Brüning

P.S: Wil je graag doorpraten of heb je een vraag? Stuur me dan gerust een berichtje.